Hoe de foundingfathers van Qompas op zolder hun talent ontdekten

Welke mogelijkheden zagen jullie?

Alexis wilde een digitale variant ontwikkelen van het Intermediair Jaarboek. In dat lijvige naslagwerk kon je, op zoek naar je eerste baan, 500 presentaties van organisaties vinden. “Dat moet eenvoudiger kunnen, dachten wij. Op de zolderkamer van Alexis werkten we dit idee uit. Het eerste jaar, naast onze reguliere banen, waren dat werkdagen van soms wel twintig uur.”

Waartoe leidde dit idee?

“Met een door ons ontwikkeld algoritme konden starters functies vinden die bij hun studie aansloten. Ook handig voor bedrijven en organisaties. Als een van de eersten zetten wij in Nederland een ICT-product in de markt op het gebied van arbeidsmarktcommunicatie. Vijfentwintig jaar later doen we dit nog steeds. Grappig detail: een veel gehoorde vraag destijds was of wij wel echt geloofden dat studenten ooit een pc zouden gebruiken om te solliciteren.”

Waar lag jullie talent in het begin?

“Bij het zelf creëren en pionieren. Als eerste ergens aan durven beginnen. Daarin volharden en focus houden. Ook in slimme data-oplossingen verzinnen voor relatief complexe systemen.”

Het tweemanschap werd een driemanschap. Waarom?

In 1997 kwam Robert Jan van Egmond, dispuutsgenoot van Alexis, de twee broers versterken omdat hij wel de juiste commerciële skills had. “In die tijd belden wij soms onder een andere achternaam naar potentiële klanten, omdat Eustatia iets te exotisch klonk. Los daarvan waren wij ook lang niet zo’n commercieel succes als Robert Jan, die met zijn natuurlijk enthousiasme, energie en flair het geloof in ons product perfect kon overbrengen.”

Hoe succesvol waren jullie?

“Uitgeverij Kluwer ging met ons in zee. De eerste Kluwer Sollicitatieschijf werd uitgebracht op een diskette en was te koop in de boekhandel. We kwamen daarmee zelfs in de top drie van managementboeken. Onze eerste naam was WalRas, naar de Franse econoom Léon Walras, die betoogde dat als er maar voldoende informatie was, vraag en aanbod perfect op elkaar aansloten. Dat was precies wat wij deden. De Sollicitatieschijf kreeg een oplage van 50.000 en werd op bedrijvendagen van hogescholen en universiteiten gratis verspreid onder studenten. Op het hoogtepunt presenteerden 350 werkgevers zich uit de top-500.”

Hoe kwamen jullie uiteindelijk bij Qompas uit?

“We focusten ons meer op onze kernkwaliteit: studie- en carrièrekeuze. Het zwaartepunt verschoof naar loopbaanontwikkeling en -begeleiding (LOB). We veranderden onze naam in Qompas; een kompas geeft richting. En, iets minder poëtisch, de url Qompas was nog vrij. We zijn daarin nu de grootste van Nederland met bijna de helft van alle middelbare scholen als klant. Daarnaast hebben we takken onderwijsmarketing, arbeidsmarktcommunicatie, recruitment, onderzoek en advies.”

Hoe is het om al zo lang als broers samen een bedrijf te runnen?

“Omdat we totaal verschillend zijn, is dat soms wel uitdagend. Het voordeel is dat er altijd een vertrouwensbasis is. Een nadeel dat het door de familieband niet altijd makkelijk is zakelijke beslissingen te nemen. Aan de andere kant zorgt die band er ook voor dat meningsverschillen nooit echt uit de hand lopen.”

Hoe hebben jullie je talent ontwikkeld?

“Ons talent is veranderd. Van zelf op zolder onze keuzetools programmeren naar de strategie van ons bedrijf bepalen. We vormen met alle collega’s een hecht team. Met verschillende specialismes zetten we ideeën om in mooie producten en diensten.”

Wat willen jullie met Qompas bereiken?

“Wij geloven dat je talenten altijd moet blijven ontwikkelen. Wij hebben dat zelf aan den lijve ondervonden. Hoe mooi is het om met onze producten jongeren te begeleiden bij het ontdekken van hun talent en ze vervolgens te helpen bij het vinden van een passende studie en eerste baan? Toen we begonnen hadden we als doel een verbinder te zijn tussen informatie, scholieren en studenten. Dat is gelukt. Daar zijn we trots op.”